De vliegweek in de Dolomieten is begonnen

30-09-2016, Calceranica – Santa Cristina(Valgardena)
Het was rustig op de camping, geen wachtrijen. We hebben de matten voor vertrek nog even uitgeklopt. De lucht was niet helder, het zonnetje kwam moeizaam door. Onderweg klaarde het op.
We zijn eerst naar Bolzano(Bozen) gereden. De hele weg hadden we links van ons steile, hoge krijtrotsen. Vanaf Trento zagen we steeds meer Duits op borden en de officiële borden werden tweetalig. We zijn in Zuid-Tirol terecht gekomen. Onderweg veel wijn- en boomgaarden gezien. Er moeten nog heel wat appels geplukt worden en een tekort aan wijn zullen die Italianen ook niet gauw krijgen. Vanaf Bolzana hebben we een mooie route(S242) door het Grödnertal(bekender als Val Gardena) gevolgd. Ga je nog meer naar het oosten dan kom je bij Cortina d’Ampezzo, bij schaatsers wel bekend.
We zijn in S.Cristina op zoek naar een camperplaats gegaan en we werden een steil en bochtig weggetje de bergen ingestuurd. In de eerste of tweede versnelling omhoog en soms voelde je een voorwiel een beetje grip verliezen. Bovengekomen kwamen we op een plek met ruime parkeerplaatsen, maar er mocht niet overnacht worden. Het was nu een startplek voor veel wandelaars. Na de lunch in de eerste versnelling naar beneden en na wat zoeken hebben we een ruime camperplek gevonden met een ruisende beek achter de camper, dus hoor je geen verkeer.
Er zou betaald moeten worden, maar de parkeermeters die er staan zijn voor het stuk ervoor. Misschien komt er vanavond iemand langs om het parkeergeld te innen. Om 19.00 uur kwam de parkeerterreinbeheerder zijn centjes(€7,50) ophalen.
Het is een mooi dorp dat er Oostenrijks uitziet. Verzorgd, mooie hotels en appartementen met bloemen aan de balkons. Er wordt hier veel aan houtsnijwerk gedaan, de winkels staan er mee vol en niet ver van de camperplek is een kerststal met manshoge houten beelden. Het schijnt dat er elk jaar een beeld bij komt. Nu staan er alleen de belangrijkste beelden.
01-10-2016, Santa Cristina – Campitello di Fassa
Net toen we wegreden, kwam de parkeerwachter controleren of de andere campers van plan waren te blijven of weggingen. We hebben de S242 vervolgd richting Canazei, omdat ik eergisteren een tip kreeg van een Italiaan, die ik vlakbij de laatste camping zag landen. Hij vertelde me dat in het weekeinde een vliegevent zou plaatsvinden bij Canazei. Na S.Cristina kwamen we door Wolfenstein, ook al weer zo’n stadje met mooie hotels. De S242 voerde ons over de 2244m hoge Col di Sella. Vanaf de col ging het flink naar beneden met 25 haarspeldbochten over 755m hoogteverschil. Canazei is doet niet onder voor de eerder genoemde stadjes en al gauw zagen we de paragliders rondvliegen. Wij op zoek naar het landingsveld en dat vonden we in het volgende plaatsje Campitello di Fassa. Het parkeerterrein, de deelnemende leveranciers van vliegspullen en het landingsveld waren vlakbij de telecabinebaan naar de Rodella. Na de koffie ben ik voor €11,00 met mijn materiaal naar boven gegaan. De wind was al aan het aantrekken en in de namiddag zou het slechter worden.
Ik startte voorwaarts. Het scherm stond al bijna boven me toen een windvlaag mij achterover trok. Ik stond op een steile helling met gras, dus ik ging onderuit op mijn rug(niet hard, want ik hing aan mijn scherm. Ik zag dat mijn scherm nog boven me stond en met een beetje sturen, kwam ik overeind en vloog netjes weg! Ik ben geland op een van de grootste landingsterreinen die ik ooit gezien heb. Van Campitello gingen we terug naar de weg met haarspeldbochten om door te rijden naar Arabba, waar de vliegers verblijven in hotel Olympia. Wilma heeft die dag 70 haarspeldbochten genomen die als zodanig stonden aangegeven met nummers! We staan met de camper schuin boven het hotel en hebben mooi zicht op het dorpje.
Om 19.00 uur ben ik met de vliegers gaan eten en hebben we de nodige informatie en gegevens uitgewisseld. Het was zoals voorspeld al zachtjes gaan regenen.
02-10-2016, Arabba.
De regen viel wel mee, maar de eerste tegenvaller was een hondje bij het naastgelegen hotel dat bleef blaffen toen onze koelkast met een ploffend geluiden weigerde aan te springen. De hele nacht zijn we een paar keer uit ons bed gegaan om die weigerende koelkast aan te krijgen. Na het ontbijt hebben we het rechtervoorwiel op een wielblok gezet en de koelkast deed het weer. Die geeft de voorkeur aan een waterpas staande camper.
Ondanks de miezerregen en de laaghangende bewolking zijn we toch op pad gegaan naar de diverse startplekken en landingsplaatsen om die alvast besproken en gezien te hebben, zodat je daar tijdens het vliegen rekening kunt houden bij diverse omstandigheden. Veel van de bochten die we gisteren gereden hebben, deden we vandaag weer aan. Net als gisteren hebben we veel sportieve en snelle auto’s zien rijden op die bochtige weg naar boven en aan de andere kant naar beneden.
Na de lunch en nog een paar plekken bekeken te hebben, trok de lucht een beetje open. We stonden bij een startveld, het landingsterrein daar in de buurt was zichtbaar en besproken, dus werd gekeken of er vandaag toch nog gevlogen kon worden. Met zes van de vijftien vliegers hebben we een leuk vluchtje kunnen maken. Vlak daarna werden de omstandigheden weer minder, maar wij hebben gevlogen!
Bij veel dingen zie zaken aangegeven in drie talen, het zijn Italiaans, Duits en Ladina(wordt Reto-Romaans genoemd in Zwitserland). Het Ladinisch wordt nog in bepaalde gebieden gesproken die lang slecht bereikbaar geweest zijn. Mussolini en Hitler hebben geprobeerd om het Ladinisch en het Duits op te laten gaan in het Italiaans. De Duitssprekenden moesten emigreren. Dat is zoals blijkt niet gelukt. Zo is er in dit gebied tweeënhalf jaar verbeten gevochten om elke top, pas en vallei zowel zomers als ’s winters. Het is niet bekend hoeveel doden hierbij gevallen zijn.
De naam Dolomieten komt omdat twee mineralogen een lichtgekleurd gesteente vonden dat harder was dan kalkgesteente. Als je als mineraloog een gesteente ontdekt, mag je het een naam geven. Zij hebben het dolomiet genoemd. Dit zijn drie dagen verslag, dus mogen jullie weer een stukje meereizen.