Aangekomen bij het Caldonazzomeer?

26-09-2016, Molina - Salò
In de camper was het vannacht best fris geworden, de stoelen stonden nog buiten, het zonnetje scheen. Kortom een mooie gelegenheid om op te warmen. Bakje koffie, een stuk krentenbrood en een boekje erbij. Prima uit te houden.
We moesten voor vertrek nog service verrichten. Ik had pech de waterslang schoot van zijn aansluiting af en ik kreeg het niet meteen gemaakt. Gelukkig heb ik nog een jerrycannetje van 5 liter en als je dat een keer of acht leeggiet in de watertank heb je 40 liter erbij. Onderweg maar proberen om de slang te repareren.
Bij vertrek weigerde de TomTom zijn navigatieplicht te doen, totaal geen beeld. Dan maar met de kaart, die we gelukkig ook nog hebben en Google Maps op weg.
Van het hoger gelegen Ledromeer daalden we door een mooi dal af naar het Gardameer.
De westkant van het Gardameer hebben we gevolgd tot Salò waar we nu staan op één van de weinige gratis camperplaatsen langs het Gardameer.
De eerste 20 km hebben ongeveer 37 korte en soms wat langere tunnels gereden. Ja de Italianen hebben in dit gebied heel wat tunnels gebouwd, soms zien ze er niet al te best uit en behoeven ze volgens ons wel een beetje onderhoud.
Onderweg zag je voornamelijk hotels en appartementen, wat zal het hier in het hoogseizoen druk zijn!
De camperplaats in Salò ligt bij een sporthal, er komt weinig verkeer en je loopt in 5 minuten naar de supermarkt en in 10 min loop je over de boulevard langs het water van het Gardameer. Duitsers komen graag in dit gebied, op de camperplaats staan we met zes Duitse campers en één Italiaanse. In de straatjes en op de boulevard hoor je veel Duits. We hebben lekker over de boulevard geflaneerd en zijn op de terugweg door het stadje gelopen, de kathedraal bekeken en boodschappen gedaan. Om 18.00 uur terug bij de camper, tijd voor het happy hour. De ramen en de deur staan open, want de temperatuur is nog steeds behaaglijk. De TomTom heb ik weer aan de praat gekregen, nu de waterslang nog.
Na het,voor ons doen, late eten zijn we lichtjes gaan kijken bij de boulevard. En de waterslang is gerepareerd, denk ik, want ik heb hem nog niet uit kunnen proberen.

27-09-2016, Salò - Sirmione - Solferino
Vanmorgen bijtijds vertrokken naar Sirmione in het zuiden van het Gardameer. Neem de letter M, draai die op zijn kop en Sirmione ligt dan op de punt van de middelste poot. Sirmione trekt veel toeristen, voornamelijk Duitsers(busladingen!). Gelukkig zijn er aparte camperplaatsen, want zelfs met een personenauto moet je soms wachten op een plek. Vanaf de parkeerplaats ben je gauw in het dorpje, je kan langs het water of door de smalle straatjes naar het noordelijkste punt van het schiereiland lopen. Aan het einde kom je bij de entree die toegang geeft tot de resten van een grote Romeinse villa. Er is daar van alles opgegraven en tentoongesteld. Een schitterende plek met aan de voet ook nog warme zwavelbaden.
Onderweg naar deze Romeinse villa passeren we chique hotels en het huis waar Maria Callas gewoond heeft. Ook geen slechte plek.
Terug bij de camper een hapje gegeten en aanvankelijk hadden we het plan om daar te blijven slapen, omdat we dachten dat we aan het maximum dagtarief zaten, niet dus.
Betaald en weggereden naar Solferino. In dit gebied is op 24 juni 1859 heftig gevochten tussen Oostenrijk(Franz Joseph I) aan de ene kant tegen de Fransen(Napoleon III), Zouaven en Italianen(Victor Emmanuel II). De Oostenrijkers werden verslagen.
Dit hielp mee aan de eenwording van Italië met Victor Emmanuel II. Voor hem is een bijna 80 m hoge toren als herdenkingsmonument opgericht in San Martino della Battaglia, waar ook hard gevochten is op de zelfde dag als die van de slag bij Solferino.
Er zijn duizenden doden en gewonden geweest bij deze slag en dat is voor Henry Dunant reden geweest om te beginnen over de oprichting van het Rode Kruis.
Vlakbij onze camperplaats is een standbeeld van Henry Dunant en vlakbij een oude toren(met prachtig uitzicht), die belangrijk was bij de slag om Solferino, is in 1959 een Rode Kruismonument opgericht. Er is ook een muur met tegels. Op elke tegel staat een land dat aangesloten is bij het Rode Kruis, de Rode Halve Maan of het Rode Kristal. In het Engels allemaal af te korten als RC of in het Frans CR.
De toren is al heel oud en om boven te komen is er geen trap. In de vierkante toren is tegen de vier binnenmuren een helling gemaakt. Je zou met een rolstoel naar boven geduwd kunnen worden.
Ik ben het museumpje in geweest en ben naar het Ossuarium geweest waar de beenderen van vele gesneuvelden netjes in nissen zijn geplaatst.
In Solferino waren we op weg maar een camperplaats die we niet zo snel konden vinden. We vonden een parkeerplaats waar ook bussen mogen parkeren. We staan hier prima. Voor het geval dat we toch hier weg moeten, ben ik weer aan de wandel gegaan en heb de officiële camperplaats gevonden, maar die is niet zo fraai en ligt dichter bij de weg.

28-09-2016, Solferina - Calceranica
Vlak voor vertrek heeft Wilma bij het winkeltje aan de overkant boodschappen gedaan en de groente- en fruitman kwam toevallig langs.
We zijn eerst naar het Franciscanerklooster in Pechiera del Garda gereden.
Vooral de kerk was prachtig. Fotograferen was lastig want er was een kerkdienst aan de gang. Op een doordeweekse dag waren veel mensen in de kerk. Er was ook een mooie gebedsruimte aanwezig en aan de wanden van de twee binnenplaatsen hingen veel schilderijtjes, borduurwerken, foto's, zilveren harten als blijken van dank.
Gedurende deze reis hebben wij ons verwonderd over het feit dat we geen windmolens zien in Italië, vandaag hebben we 4 windmolens gezien. Zonnepanelen zie je ook erg weinig in Italië. Vandaag zagen we gelukkig een grote rotonde die vol lag met zonnepanelen.
Het verkeersgedrag verbaast ons elke dag. In een lange, donkere tunnel met maximum snelheid 70km/h, met een inhaalverbod en 2 doorgetrokken strepen en toch inhalen.
Bumperklevers doen ze ook graag en motorrijders halen ook fratsen uit!
Na het bezoek aan klooster reden we richting Trento. Eén grote vallei met allemaal wijngaarden. Hier maken ze de wijn van de Marziminodruif. Mooi om te zien is dat ze hier een andere techniek gebruiken om de druivenstokken en -ranken met elkaar te verbinden. De rijen werden met latten die elkaar kruisten verbonden. Hier en daar werden nog druiven geplukt. Het is dat we een week eerder in Arabba voor het vliegen moeten zijn, anders waren we naar Bardolino gegaan om de wijnfeesten daar mee te maken.
Deze middag kwamen aan in Calceranica aan het Caldenazzomeer. Het is een camping van Nederlandse eigenaars en het is één van de weinige campings aan het meer die nog open is.
Nadat we de camper netjes waterpas gezet hadden, is Wilma de was gaan doen en heb ik de camper aan de stroom gezet, stoelen buiten gezet, waslijn gespannen.
Daarna was het tijd voor een verlate lunch. In de zon is het behoorlijk warm, 28 graden, dus zitten we in de schaduw van de camper en genieten van de rust, zon en het uitzicht. Dankzij de wifi kunnen we de berichten uit binnen- en buitenland lezen en zijn we weer op de hoogte.