Dongo, Malgrate bij Lecco, Pizzo d'Erna

17-09-2016, Dongo, camping La Breva.
Wilma heeft goed kunnen slapen, de pijn is minder geworden, ze heeft nog wel een dikke wang, maar die lijkt in de loop van de dag te slinken.
We zijn via de strandpromenade naar Gravedona gefietst. In deze plaats hebben Cees en Thea een leuk huis gehuurd met zicht op het Comomeer.
We hebben lekker buiten op hun terras gezeten en genoten van de koffie, de broodjes, de wijn en elkaars gezelschap in een mooie en lekker warme omgeving.
Terug op de camping heb ik spullen uitgezocht die Cees en Thea mee naar Nederland willen nemen, dit om iets aan het overgewicht van de camper te doen.
De fietsen en de stoelen ook alvast in de camper gedaan, want als het zo goed blijft gaan met Wilma's kiespijn dan rijden we weer een stukje verder.
Voor het eten nog even gezwommen en lekker afgedoucht bij de stranddouches die ook op dit strandje aanwezig zijn.
Na het eten voor de derde keer op zoek geweest naar een geocache op het strand.
Een sportvisser zag wat ik aan het doen was en vroeg of ik een geocache aan het zoeken was. Ik bevestigde dat en probeerde hem duidelijk te maken dat ik al meer dan een uur aan het zoeken ben geweest of hij me wilde helpen. Maar nee, ik moest maar goed verder zoeken. Helaas, pindakaas. De eigenaars van de camping en hun zoon waren ook geïnteresseerd, maar helaas kan ik hen de geocache niet tonen.


18-09-2016, Dongo - Malgrate.
Vanmorgen regende het nog een beetje, maar tijdens de voorbereidingen tot vertrek werd het droog.
Na de vriendelijke eigenaars van de camping betaald en gedag gezegd te hebben, zijn we 3 km verderop nog even bij Cees en Thea langs geweest.
Ze hadden uitgeslapen, want ze waren net op toen wij langs kwamen. Ons Whatsappje dat we er aan kwamen, hadden ze nog gezien.
We mochten nog wat spullen van ons in hun auto doen, zodat wij weer wat kilo's overgewicht kwijtraakten.
We hebben nog een kopje koffie gedronken en zijn na de boodschappen(bij hun aan de overkant) richting Lecco gereden.
Het Comomeer heeft de vorm van een omgekeerde Griekse Y. We hebben de westkant gevolgd en zijn via de punt ervan langs de oostkant naar het uiteinde gereden.
Was de westkant mooi, de oostkant was niet erg fraai. We reden van de ene lange tunnel in de andere lange tunnel. We reden langs het water door Lecco en aan de overkant van de brug vonden we de camperplaats met zicht op het meer en op het stadje.
Hoewel het hele meer Comomeer heet, noemen de bewoners van Lecco deze oostelijke tak van het Leccomeer.
Na de lunch hebben we een beetje door het stadje gewandeld. Het stadje is niet bijzonder, er was niet veel open, maar er liepen toch heel wat mensen in het kleine centrum. 's Avonds konden we genieten van de lichtjes van de stad die ook reflecteerden in het water van het meer.

19-09-2016, Malgrate - Valsassina, Pizzo d'Erna(1350m)
Om acht uur moest er betaald worden, dus een euro in de parkeermeter, zodat we op ons gemakje konden wassen, aankleden en ontbijten.
Iets voor negen reden we richting Valsassina om naar de kabelbaan naar de Pizzo d'Erna(Piani d'Erna) te gaan.
Het is mooi weer geworden, we staan op een één van de twee ruime parkeerterreinen en blijven hier in deze mooie, rustige omgeving staan om te overnachten
We kregen 2 euro seniorenkorting p.p. op het retourtje kabelbaan, konden we boven lekker koffie van drinken.
Het zicht was prima en we konden de besneeuwde toppen van het Monte Rosa-massief zien. Afstand 80km?
Het aankomstpunt van de kabelbaan is het beginpunt van vele wandelroutes en via feratta, dat zijn soms moeilijk begaanbare paden langs touwen, kettingen, laddertjes en bruggetjes. Je mag die niet lopen zonder helm, klimtuigje en zekeringslijnen met karabijnhaken.
Vandaag werden we weer op de betrekkelijkheid van het leven gewezen door drie berichten van overlijden, de oudste zus van Thea, onze buurvrouw, Annemarie, de buurvrouw van onze vrienden Hans en Erna in onze straat en de schoonmoeder van mijn nicht Jenny in Australië. Altijd een moeilijke tijd voor de naasten van deze overledenen.
Bij onze vorige camperreis moesten wij snel terug voor Wilma's moeder. Zo snel kan het gaan.
Verder lekker rustig aan gedaan, genietend van zon, rust, boekje en elkaar.
Oh ja, met Wilma d'r kiespijn gaat het de goede kant op. Nog één dag antibiotica, vandaag maar één keer pijnstillers gebruikt.